Po dwóch latach nieobecności, Anatolian Eagle odbyło się w po raz kolejny jako międzynarodowe ćwiczenie organizowane przez Tureckie Siły Powietrzne z uczestnikami z Włoch, USA, Jordanii, Pakistanu i Qataru.

Coroczne ćwiczenie Anatolian Eagle ostatni raz organizowane było w czerwcu 2016, a w tym roku zostało zrealizowane ponownie przez AETC (Anatolian Eagle Training Center) w 3. Bazie Lotniczej Konya i przeznaczone było dla krajów NATO oraz zaprzyjaźnionych państw.

W zeszłym roku, AETC organizowało „Anatolian Phoenix”, czyli ćwiczenia dla zespołów śmigłowcowych, załóg JTAC oraz Sił Specjalnych specjalizujących się w misjach Personnel Recovery. Uczestniczyły w nich Azerbejdżan, Arabia Saudyjska, Turcja oraz Cypr.

W złożoności nowoczesnego pola walki i wyrafinowanego uzbrojenia, potrzebne jest zaawansowane ćwiczenie, które realizuje kompleksowe scenariusze oraz pozwala na osiągnięcie profesjonalnych rezultatów. Dlatego przestrzeń powietrzna zarezerwowana przez AETC posiadała wymiary 120x216NM, co pozwoliło na posiadanie ponad 60 jednostek w powietrzu w tym samym czasie. Współpracowały one między sobą, z poligonami na ziemi, a także z EWTTC – Electronic Warfare Test & Training.

Jak powiedział Maj Tumer, Dowódca AETC – „Anatolian Eagle zostało stworzone by symulować środowisko operacyjne, które piloci mogą doświadczyć podczas codziennych zadań. Pozwala ono na wykorzystywanie wielu zintegrowanych jednostek (LFE lub COMAO) oraz realizację misji w dzień i w nocy. Pozwala także na wymianę doświadczeń i pomysłów pomiędzy zespołami oraz na doskonalenie taktyki, techniki i procedur (TPP) w praktyce,”

Anatolian Eagle 2019

Anatolian Eagle odbywało się w dniach 17-28 czerwca 2019, natomiast poprzedzało je „Anatolian Phoenix” w dniach 13-24 maja 2019.

Pomimo, że Dowódca AETC chciał, aby edycja ta była poprzednia do innych, zdecydowanie wyróżniała się ona w stosunku do poprzednich. 40/48 uczestników to o wiele większa liczba niż w wcześniejszych latach, lecz pomimo tego dość niewielka liczba zagranicznych dziennikarzy Mimo tego, uczestniczące kraje pokazały się z jak najlepszej strony.

W Anatolian Eagle 2019, 41 edycji tego ćwiczenia uczestniczyły:

• 3xAMX z Włoskich Sił Powietrznych
• 3x F-16 AM/BM z Jordańskich Sił Powietrznych
• 5xJF-17 Thunder z Pakistańskich Sił Powietrznych
• 6xF-15E z USAF
• C-130 i C-17 z Qatarskich Sił Powietrznych
• E-3A Sentry z NATO

Oczywiście Tureckie Siły Powietrzne przeważały pod względem uczestników wystawiając 30xF_16 C/D, 6xF-4E, C-160, KC-135 oraz E7-T Peace Eagle.

Tak jak w poprzednich edycjach, ćwiczenie podzielone było na dwie fale – poranna „Eagle 1” i popołudniowa „Eagle 2”. „Eagle 1” to misja na kształt COMAO, gdzie wiele maszyn realizuje jedno duże zadanie i współpracuje we wspólnym scenariuszu. „Eagle 2” to misja na kształt Shadow Wave, któ®a pozwala uczestnikom na ćwiczenie zaplanowanych zadań w ramach IPC i FPC (Initial / Flight Planing Conference).

Ćwiczenia te to klasyczny scenariusz kryzysowy, gdzie kraj oznaczony jako „czerwoni”, wsperany przez terrorystów, stara się zająć „niebieską” strefę, gdzie my jesteśmy obecnie. Dzięki koalicji i sojuszom, piloci są w stanie szybko reagować i podjąć odpowiednie działania.

Typy misji realizowane podczas „Eagle 1” to głównie scenariusze OCA, DCA, DT, TST, ASFAO, RECCE, SMP, HVAA-P, TAD i C2. Natomiast „Eagle 2” skupia się na misjach EWTTC, DACT czy lotów na niskich wysokościach. W związku z tym, że nikt z uczestników nie zgłosił zapotrzebowania na loty nocne, nie były one realizowane. Łącznie zrealizowano ponad 389 wylotów.

Włoski komponent

Na miejscu spotykamy majora Davide D, dowódcę 132 Grupy – „Uczestnictwo samolotów AMX w Anatolian Eagle to niebywała możliwość szkolenia naszych pilotów w międzynarodowym środowisku, tym bardziej, że od 3 lat specjalizujemy się w głównie w misjach RECCE. Znaczenie tego ćwiczenia jest bardzo podobne do „Red Flag” – zachowany jest najwyższy poziom szkolenia, co jest zdecydowanie mocną stronę tego przedsięwzięcia.”

Ćwiczenie zakłada zarówno niski, średni, jak i wysoki poziom intensywności oraz złożoności misji COMAO, co pozwala na prowadzenie kompleksowych operacji na różnych poziomach.

To co charakteryzuje pilotów AMX to możliwość realizowania niezaplanowanych ceków, mając na myśli DT (Dynamic Targeting) czy TST (Time Sensitive Target). Duży nacisk kładziony był na wykorzystanie naprowadzania laserowego lub GPS. Oprócz tego, wykorzystywany był pełny poligon do walki elektronicznej, co dało możliwość lotów oraz walki Air-to-Air w niecodziennych warunkach. Dla pilotów, którzy wkrótce przesiądą się na lepsze maszyny jak Eurofighter Typhoon czy F-35, to bardzo cenne umiejętności.

Podsumowując, poziom lotów szkoleniowych był na naprawdę wysokim poziomie. Samoloty AMX zrealizowały wszystkie zaplanowane misje, a ich niezawodność po raz kolejny została potwierdzona. W ciągu 9 dni, wykonały one ponad 50 misji z mniej niż 10 pilotami. Jeden z pilotów został także nagrodzony jako najlepszy MC (Mission Commander) przez organizatorów ćwiczenia za precyzyjne i efektywne realizowanie misji z powodzeniem.

Przyszłość Anatolian Eagle

Geograficzne położenie Turcji ma swoje odzwierciedlenie w krajach uczestniczący hw tym ćwiczeniu i gwarantującym jego międzynarodowy aspekt. Dla niektórych pilotów był to pierwszy raz, gdy zobaczyli JF-17 na żywo, a to pomaga wymieniać cenne doświadczenia, które nie byłyby możliwe nigdzie indziej.

Obserwując lokalne stacje telewizyjne, dość często pojawiał się temat S-400 i F-35 – jest to pewne ograniczenie co do przyszłości Anatolian Eagle, które jak na razie pozostaje niezintegrowane z samolotami 4 i 5. Generacji.

Tekst i zdjęcia: Gianluca Storti i Sergio Lanna

Autor

Gianluca Storti